Jeździectwo
~wyjątkowy sport partnerski~
~wyjątkowy sport partnerski~
Jeździectwo od 1900r. jest jedną z dyscyplin olimpijskich. Na tle innych wielu aktywności fizycznych wyróżnia się jedną, szczególną cechą – jest sportem partnerskim, lecz nie na zasadzie pary ludzi, a parze człowiek-zwierzę. Jest to coś wyjątkowego i niezwykle cenionego, ponieważ człowiek musi zrozumieć się z kompletnie innym gatunkiem, wyczuć potrzeby zwierzęcia, a także stać się jego partnerem bez możliwości rozmowy, poprowadzenia dialogu. „Jeździectwo jest pięknym sportem i może być uznane za sztukę, na której wyżyny chciałbyś się wznieść. Dostąpić tego może jednak ten, kto z całym zrozumieniem wniknie w psychikę konia i kto nie siłą, ale wyczuciem osiągnie z nim porozumienie”.
Za sam początek jeździectwa możemy wyznaczyć czasy, w których ludzie udomowili konie, co wydarzyło się około 3,5 tysiąca lat przed naszą erą. Już w starożytnym Rzymie istniał zawód nauczyciela jazdy konnej, nazywany equisones. Tam też rozwijało się powożenie: popularne był wyścigi powozów, organizowane na hipodromach. W 1134 roku w Neapolu powstała pierwsza Akademia Jeździecka. Ówczesne metody pracy z końmi należały do bardzo drastycznych i skupiały się na karaniu zwierzęcia. Sporty konne mają jednak swój początek w kawalerii: w czasach pokoju musztra oraz wojenne ćwiczenia były przedmiotem współzawodnictwa. Do XVIII wieku polskie jeździectwo uznawane było za najlepsze na świecie. Po nim jednak, aż do XIX wieku polskie zasługi przypisywane były zaborcom i sport ten mógł zacząć rozwijać się w Polsce dopiero po I wojnie światowej. Kolejna wojna znów wstrzymała rozwój dyscyplin i sport ten zaczął się rozwijać dopiero po 1989 roku. Aktualnie jeździectwo przybrało nieco inny wymiar – skupia się ono głównie na dobrostanie zwierzęcia, dąży się do partnerstwa i pragnie się współpracy zgodnej z biomechaniką wierzchowca. Konie wykorzystywane w jeździectwie również się zmieniają – ich poziom stale się podnosi, a zwierzęta są w stanie osiągać coraz to wyższe poziomy w wyszkoleniu.
Konkurencja jeździecka występująca na olimpiadzie, w której koń i jeździec poruszają się po określonym placu do jazdy zwanym czworobokiem. Wykonują wcześniej wyuczone ruchy, zwane figurami. Ujeżdżenie jest jednym z 3 konkurencji WKKW.
Dyscyplina jeździectwa, którą możemy zobaczyć na olimpiadzie. Para koń i jeździec pokonują tor przeszkód ustawionych na dużym placu, parkurze.
Jest to jedna z najbardziej ekscytujących i widowiskowych jeździeckich konkurencji olimpijskich. Składa się z 3 prób: próby ujeżdżeniowej, próby terenowej, próby skokowej.
Najstarsza jeździecka konkurencja olimpijska. tutaj człowiek kieruje końmi zaprzęgniętymi do specjalnego pojazdu.
Widowiskowa konkurencja olimpijska. Grupa osób wykonuje figury akrobatyczne na galopującym, kłusującym koniu.
Jedna z jeździeckich dyscyplin sportowych. Koń i jeździec pokonują określoną trasę w terenie, w jak najlepszym czasie.
Jazda konna w stylu western, konkurencja olimpijska. Koń i jeździec muszą jak najdokładniej przejechać wyznaczony program w galopie, zwany w reiningu schematem.
Jazda konna jest nie tylko świetną gimnastyką i rozrywką, ale jest także doskonałym lekarstwem na przeróżne dolegliwości i schorzenia ludzkiego ciała. Oprócz wzmocnienia mięśni, rozluźnienia ciała pomaga utrzymać prostą sylwetkę ciała i doskonale wpływa na nasze samopoczucie psychiczne. Samo przebywanie z tym zwierzęciem sprawia, że czujemy się lepiej, uśmiechamy się, relaksujemy i zapominamy o problemach. Jazda konna obniża ciśnienie krwi, wzmacnia odporność, rozluźnia mięśnie, pobudza nasze zmysły, uspokaja wzrok i wspomaga układ oddechowy. Koń to najlepszy terapeuta, dotyk końskiej sierści, skóry leczy ludzkie blokady, traumy i dysfunkcje. Dlatego powstała ciesząca się niezwykła popularnością i świetnymi rezultatami leczniczymi hipoterapia, terapia z udziałem konia.
Hipoterapia, rodzaj terapii osób niepełnosprawnych z udziałem konia. Koński chód-stęp, przypomina chód człowieka, dlatego daje możliwość nauki chodzenia. Koń obniża napięcie mięśni, co jest kluczem w leczeniu osób z uszkodzonym ośrodkowym układem nerwowym. Jazda na koniu koryguje postawę ciała, ponieważ konieczność utrzymania prawidłowego dosiadu, zmusza jeźdźca do prostowania się. Dzięki obecności konia podczas terapii, osoby niepełnosprawne i dzieci nie nudzą się, zwierze je mobilizuje do działania. Sama terapia za pomocą konia może być nagrodą dla dzieci, dzięki czemu są one podekscytowane i chętne do wykonywania ćwiczeń. Podczas hipoterapii do jednego konia przydzielone są 3 osoby, terapeuta, pacjent i osoba oprowadzająca konia. Nie zawsze pacjent musi wsiadać na konia, są przypadki chorób uniemożliwiających jeżdżenie nawet stępem, ale samo dotykanie i przebywanie z tym zwierzęciem to świetna terapia.
Jazda konna niesie ze sobą ogromne korzyści. Oprócz aktywnego spędzania czasu, wysiłku fizycznego, przebywanie z koniem przynosi człowiekowi zbawienny wpływ.
Nie bójcie się zapisywać na lekcje jazdy konnej Waszych dzieci, wiadomo, że każdy sport niesie ze sobą pewne ryzyko, jednak jazda konna posiada więcej zalet niż pozostałe sporty. Przede wszystkim spędzanie czasu na świeżym powietrzu ze zwierzętami, uodparnia organizm, obniża ciśnienie, wspomaga układ oddechowy i trawienny. W dodatku jeździectwo doskonale wzmacnia i kształtuje psychikę. Człowiek obcujący z końmi, staje się spokojniejszy, pewniejszy siebie, zrelaksowany i odporniejszy na stres. Dzieciom jeżdżącym konno łatwiej jest nawiązywać kontakty, są one sumienne, uczą się odpowiedzialności, empatii i są bardziej zorganizowane. Jazda konna to świetny sposób by zawrzeć nowe znajomości, poznać ludzi którzy mają takie same upodobania i pasje, Jeździectwo także daje nam przyjaciela, konia, oddanego i wiernego.